gratis

Do pierwszego dnia bez młodej dostałam gratis od życia- jelitówkę w natężeniu maksymalnym.

 Miałam nadrabiać zaległości takie i owakie,domowe i kulturalne,  poczytać, pooglądać, cieszyć się dniami względnej wolności bez córki  (a zwłaszcza wieczorami! ) Zamiast tego zdycham, cicho posapując.

pogodynki

Kiedy oglądam pogodynki uśmiechnięte jak wariatki na widok prognozy kolejnego tak bardzo upalnego dnia, mam ochotę którąś wtłoczyć na pół godziny do stojącego w korku auta. W pełnym słońcu. Lubię ciepło, ale taka temperatura mnie przytłacza. Młoda całymi dniami tapla się w basenie i w jeziorze albo pokłada się na sofie przed bajkami. Młodszy na brzegu jeziora siedzi i się bawi w wodzie, ale na basen reaguje włączeniem alarmu głosowego. Na pełną skalę, a skalę ma imponującą. Cały dzień nie wyłączam wiatraka, dzieci śpią źle, my zresztą też.
Kolejny tydzień wakacji bez młodej przede mną. Wyprawiam ją do dziadka i babci, 500 kilometrów od domu. I trochę się cieszę, a trochę denerwuję. Właściwie nie wiem co bardziej.

Jarocin z 50 mertrów

Dobrze było pojechać do Jarocina. Wróciłam opalona, osłuchana i opita.

 Dobrze raz na jaki czas przestać być akuratna. Kolorowym być i niepoprawnym. Dobrze móc wyglądać niechlujnie, dobrze wypić za dużo. Dobrze wleźć na dach auta i wyglądać zjawiskowo. Spać dopiero nad ranem, w samochodzie, w pozycji potwornie niewygodnej i jeść grilla o siódmej rano, zapijać piwem. Zalegać w środku dnia na trawie w pełnym słońcu. Nie mieć nic ważnego do zrobienia. Dobrze się aż tak zmęczyć, aż tak śpiewać, aż tak szaleć i aż tak się śmiać. 

Przede wszystkim dobrze posłuchać dobrej muzyki na żywo, w tym towarzystwie i w tej atmosferze. Dobrze było tam być, dobrze jak diabli.

Ps. i dobrze było zaskoczyć siebie i innych, podjąć szybką decyzję i skoczyć na bungee, polecieć na łeb na szyję z 50 metrów. Serio, serio :)

Jarocin

Jadę jutro delektować się muzyką i wolnością.
Jestem pełna emocji i pełna oczekiwań. Tęsknię za tą atmosferą.
I tylko nie wiem w co się ubrać, bo codzienne legginsy się nie sprawdzą.

Ten dzień jest porażką

Ten dzień, dzisiaj, jest straszny... i cieszę się, tak bardzo się cieszę że się kończy! Dzisiaj czuję się jak chodząca porażka pedagogiczna. Nie potrafiłam radzić sobie z własnymi, małymi jeszcze przecież dziećmi. Dziś jest dzień kiedy wydzierałam się na nie, bo nic innego nie skutkowało. Darcie się zresztą też nie dało rezultatu...
     Młoda wyprowadziła mnie z równowagi głupimi komentarzami i robieniem mi na złość. Pozwala sobie na ignorowanie poleceń i na ironiczne komentarze, udaje że nie rozumie istoty polecenia. Boję się co będzie kiedy wejdzie w okres dorastania.
    Nie umiałam położyć spać młodszego, wstawał w łóżeczku milion razy. Kiedy wychodziłam wybuchał histerycznym płaczem. W końcu, ze złości, popłakałam się i ja. I nie wiem co dalej- uczyć go zasypiania samemu, jak kiedyś? Jak go uczyć, kiedy wstaje jak tylko wychodzę z pokoju i płacze aż się zanosi? Wchodzić i uspokajać, a potem wychodzić znowu? To nie skutkuje.  Przetrzymać go, niech płacze aż uśnie? Straszny sposób. Naprawdę nie wiem co robić. 

owocowy powrót

Maseczka ogórkowa, zupa ze świeżych pomidorów, pierogi z jagodami (nie ma już, wyszły niemal natychmiast po zrobieniu!), dżemu dwa gary i wiśnie w syropie.
 Ręce urobione w przetworach. 


Warzywno- owocowy, letni powrót do rzeczywistości.
 A tu pada, nie pada, leje, pada, świeci słońce, leje, nie wiadomo czego się spodziewać za pięć minut.  
I roboty w cholerę... 


Ps. na deser walka z wrzeszczącym młodszym, który chciał- żądał-rozkazywał żeby ktoś został z nim w pokoju kiedy miał zasypiać. 
Sąsiedzi sądzą, że usypiałam go łamiąc po kolei paluszki. 

Jonnys

Nadaję stąd, gdzie wczoraj przywitała nas tęcza na wyciągnięcie ręki i pyszna kolacja. Spałam jak nigdy!
Od rana dałam się namówić na gimnastykę Qi-gong. Cudowne jest ćwiczenie z bosymi stopami w mokrej od rosy trawie, z twarzą do słońca, z widokiem na góry. Jestem zrelaksowana i chyba złapałam bakcyla :)

Szczęście jest na wyciągnięcie ręki kiedy tak siedzę na tym tarasie, dopijam kawę z muzyką na uszach i widokiem na górski potok. Leon śpi, Milena biega po ogrodzie, tata biega za nią. Żyć, nie umierać!

I tak do środy :)

z gór

Nadaję z gór, z miejsca gdzie telefon zgubił zasięg na amen, ale internet działa bez zarzutu.
 Pięknie tu, obłędnie pięknie!
Na ogromnym tarasie sączę doskonałe piwo i obserwuję chmury pojawiające się zza szczytu. Nogi na poduszkach, niebo w gębie, głowa w obłokach :)

wybywanie

Jutro wyjeżdżamy. Całe szczęście, nie przespałam ostatnio w nocy więcej niż 4 godziny i padam na pysk. Do tego ukrop lejący się z nieba... jestem wykończona.

Wakacji troszeczkę

Dwa dni laby ( młoda wybyła z domu na wakacje do babci ) narobiło mi apetytu na więcej. Nie wiedziałam co zrobić z tym nadmiarem dobroci ;) No bo w dwa dni to nawet przyzwyczaić się do takiej sytuacji nie zdążyłam. A potem odebrałam telefon że młoda pokasłuje i że mam ją zabrać, żeby nie rozchorowała się przed wyjazdem. W każdym razie już jest powrócona w domowe pielesze i bardzo z tego powodu rozczarowana. Ja po cichu też. Obie liczyłyśmy na więcej. 


Pojutrze wyjazd rodzinny w okolice kotliny kłodzkiej. Przede mną coś czego nie znoszę- pakowanie czterech osób. Pakowanie na czas i pod presją. 

Ps. Niepokojąca cisza w domu zapadła kiedy pisałam pierwszą część posta. Młodszy w tym czasie zdążył odkryć zawieszkę zapachową w sedesie...No taka zabawka, a rodzice schowali!