wakacje

Realna rzeczywistość jest niezwykle absorbująca.

Przypomniałam sobie dzisiaj jak pachnie lato. Jestem oszołomiona tym bogactwem!
I sama jestem bogata. Mam czas na wąchanie lata. Mam czas na smakowanie czereśni. Mam czas na leniwy poranek z książką i na spokojny wieczór z kieliszkiem wina. Zatrzymuje mnie czerwień maków i srebro żyta, i biedronka, i zachody słońca.
Wakacje mam.

samo-pocieszanie

Do Jarocina pojadę, jak zawsze ostatnio- tak się pocieszam, kiedy mam dość domu i dzieci. I że wiosna nareszcie przychodzi, i że najmłodsza część rodziny więcej czasu na dworze będzie spędzać, a mniej na mnie. 

Trzeba się jakoś pocieszać.

 

zamknięty etap

 Topografia rogówki prawidłowa, gojenie w porządku, jeszcze mały problem z astygmatyzmem, ale i tak znacznie mniejszy niż przed zabiegiem. Światło słoneczne nadal razi, ale od dłuższego czasu prowadzę auto i nie sprawia mi to kłopotu. Z komputerem też od dłuższego czasu jest dobrze. 

Etap pooperacyjny oficjalnie uważam za zamknięty.

Zostało tylko przyzwyczaić się do nowego odbicia w lustrze.

melisa na wiadra

Wiadro melisy poproszę...

Mały chory, od kilku dni źle się czuje a wygląda jeszcze gorzej. Dziś pojechałam z nim do lekarza.
Nie było mnie pół godziny, stałam w aptece po leki kiedy zadzwonił telefon, na wyświetlaczu sąsiadka.
-niech pani wraca szybko do domu, córka wyskoczyła pani przez okno!
-kto?
-no pani córka, przeszła przez ulicę i przyszła do nas do sklepu, Ala ją odprowadziła i wsadziła z powrotem przez to okno, ale nie wiem czy ona znowu nie wylezie.

Włosy stanęły mi dęba.
 Młoda wyskoczyła przez okno. I poszła do sklepu, sama, przez ruchliwą ulicę.
Bo była głodna... I to nic, że w zasięgu ręki miała lodówkę, koszyk z owocami i chlebak pełen pieczywa.

Król imprezy

Jeszcze zanim przestanę widzieć co piszę- muszę się pochwalić młodszym. 

Tu w roli króla imprezy, na własnych drugich urodzinach.

Dwa lata, jaki piękny wiek!

A córka płacze co chwilę, że mnie nie pozna jak wrócę i nie wie, czy się przyzwyczai do mamy bez okularów. Sama tego nie wiem i jestem tym ciężko przestraszona. 

Nie znam swojej twarzy bez okularów...

laser

 Od kilku dni nie śpię, ze strachu i stresu. Zabójcze tempo ostatnich tygodni zatrzymało @, wyżarło magnez z mojego ciała, powoduje skurcze. Jutro wyjazd do Chorzowa, pojutrze zabieg.

Hamuję już pomału, od środy znak stop.

Dwa tygodnie, może troszeczkę mniej... tyle czasu trwa rekonwalescencja. Co najmniej tyle czasu nie poczytam... Co ja będę robiła bez książki, bez komputera, bez możliwości wyjścia na dwór...?

Kolejna kumulacja

Czasem w życiu narzekam na nudę. Codzienność z dziećmi czasami jest monotonna, brakuje czasu na rozrywki, każdy dzień jest podobny do poprzedniego i niemal identyczny z następnym, aż do czasu kiedy przytrafia mi się kolejna kumulacja...

Kolejny czas kiedy pędzę na łeb, na szyję trwa w najlepsze. W tym tygodniu byłam w Trójmieście na Disney on ice z córką, i w Katowicach, i w Chorzowie, i we Wrześni. Tego samego dnia umawiam dentystyczny maraton w Poznaniu i badania w Warszawie.
 Później przede mną trudny organizacyjnie czas po zabiegu laserowej korekcji wzroku- bez auta i bez możliwości wychodzenia na słońce.

Nie wiem jeszcze jak to ogarnę.